12-13 augustus 2011

Dodentocht Bornem : zwaarste editie sinds jaren !

[ Foto's van onze leden in Bornem ]

De 42ste editie van de Dodentocht, ’s werelds meest bekende 100 km-tocht, gaat de geschiedenis in als één van de zwaarste edities van de laatste jaren.  Het weer speelde hierin een allesbepalende rol.  Wie op radio of TV iets over “Bornem” vernam, die hoorde dat de nieuwslezers het hadden over regen en koude.  Nat was het, doch ’s nachts was het eerder plakkerig warm.  Niet voor niets liepen er meerdere stappers de nacht door in T-shirt.  Vooral de regen maakte deze Dodentocht zwaar.  Bij de start viel de regen er goed uit, doch de stroom van adrenaline maakte dat de wandelaars hiervan niet al te veel merkten.  Een half uur na de start vielen de laatste druppels en gedurende de nacht bleef het dan droog, met zelfs enkele schuchtere opklaringen.  Iets over de middag echter kon de waterzwangere lucht het niet langer meer ophouden en viel de regen opnieuw, deze keer bij bakken, uit de lucht.  Een half uur lang goot het water.  Wie toen al dicht in de buurt van de eindstreep was, maakte zich hierover niet al te veel zorgen, doch nog zovele anderen moesten toen nog aardig wat km afleggen.  Doorweekte kleren, waternatte schoenen en kousen : comfortabel is anders.  Voor hen werd het een nog een loodzware eindstrijd.  Voor heel wat deelnemers was deze waterellende dan ook de aanzet om de handdoek in de ring te gooien.  Toch haalden nog bijna zes op de tien van de 10 500 deelnemers, binnen de toegestane tijd van 24 uur, het einde.

Onze club was dit jaar goed vertegenwoordigd.  Met dertien stonden we aan de start : Coosemans Michel, Lenskens Frans, Verboven Raymond, Camps Richard, Poelmans Fien, Vanderheyden Louis, Wagemans Elly, Dupont Jolan, Sannen Peter, Carmans Guido, Schreurs Bart, Broos Gert en Broos Eddy.  Elf van onze WP’ers kregen hun DoTo-medaille, een diploma en … een gladiool.  Louis en Elly echter dienden na 50 km hun poging op te geven.  Het lange wachten bij het deponeren van de bagage had de rug van Louis reeds zozeer belast, dat de pijn al na goed 20 km eigenlijk niet meer te harden was.  Toch verbeet Louis de pijn nog tot aan het keerpunt in Steenhuffel.  Daar nam hij, samen met zijn Elly, noodgedwongen het besluit om er mee op te houden. 

Michel Coosemans zat lange tijd in de Paalse kopgroep met drie : de twee Broos’en en hijzelf.  Halfweg maakte hij van een korte rustpauze van vader en zoon Broos gebruik om er van onder te muizen en hoezeer pa en Gert ook moeite deden, ze reden het gat niet meer dicht.  Michel kwam om 13.42 uur binnen, de Broos-tandem een goed half uur later.  Zoon Gert deed zomaar eventjes drie uur beter dan bij zijn eerste deelname van vorig jaar en was dan ook maar wat fier met zijn prestatie. 

Frans en Raymond waren zeker de twee best voorbereide “nieuwelingen”.  Bijna 900 km lang bouwden zij gedurende een half jaar aan een stevige Bornem-conditie.  Minutieus volgden ze de goede raad van DoTo-anciens en Frans pende zelfs een heus script neer met daarin alle details voor zowel de stappers als de volgers.  Het mag dan ook geen wonder heten dat beide heren met vrucht slaagden.  Iets voor half vier overschreden zij beiden, fier als een gieter, de eindmeet.  Niet in het WP-blauw, maar wel in een geel T-shirt met daarop : “Bornem 100 km : YES, ik kán het !”. 

Dappere Fien wandelde tot de Palm (Steenhuffel), tussen Louis en Elly in.  Doch, na het gedwongen forfait van hen, diende ze de tocht alleen verder te zetten.  De regen van net na de middag maakte het er zeker niet makkelijker op voor haar, doch resoluut, met kleine maar stevige passen, stapte ze door.  Fien haalde voor de tweede keer op rij de eindstreep, die ze om 18.19 uur overschreed, gehuld in de Belgische driekleur (rode cowboyhoed, gele T-shirt en zwarte broek).

Jolan Dupont, onze dappere twintiger uit Heist op de Berg, nam ook voor de tweede keer deel.  Waar hij vorig jaar net binnen de toegestane tijd arriveerde, deed hij dit jaar goed twee uur beter.   Richard Camps had er dit jaar iets meer tijd voor nodig dan vorig jaar en kwam om 18.49 uur binnen.  Peter Sannen, zoon van onze trouwe helper Martin, eindigde om iets over half zeven en bewees aan zichzelf dat je ook na wat herstelwerk aan de tenen (operatie gehad tijdens de voorbije winter), nog tot heel wat in staat bent.  Guido Carmans stapte iets over vier uur de tent binnen, op het Bornemse marktplein en tot slot was er nog de prachtprestatie van Bart Schreurs die een minuutje na de Brozies, om 14.21 uur, de gladiool in ontvangst mocht nemen.  Aan iedereen een gemeende proficiat en … op naar de volgende Dodentocht, op 10 augustus 2012 !

Was jij er ook bij ?  Stuur dan een mailtje (eddy.broos@skynet.be) en in de volgende Wandelweetjes krijg ook jij een welverdiende eervolle vermelding !