WAW-weekend Waldbreitbach : 18, 19, 20 januari 2013

Het gedicht !

Vrijdagmorgen, of was het toen nog nacht, al om half zes, aan ’t OC in Paal 
Stonden we klaar om af te reizen voor het WAW-weekend en wie weet wat nog allemaal 
Goed ingeduffeld tegen de kou, want ook in Duitsland zou het net als bij ons winters zijn
Waldbreitbach, diep in het Wiedtal zou net als vorig jaar weer het reisdoel zijn  

Een bont allegaartje van 71 wandelaars : de jongste nog pril in de twintig en wat feller
De oudste – nog steeds kwiek en monter - met bijna 76 jaren op de teller
Het merendeel geniet met volle teugen van de rust na de loopbaan
Voor nogal wat anderen is het werken alleen dit weekend even gedaan  

Aangekomen in Waldbreitbach konden we direct aanschuiven voor het ontbijtbuffet
En fruitstap, koffie en thee gaan drinken aan de tafels die voor ons waren klaar gezet
Na ’t ontbijt weer de bus op en naar één van de vele Scheiden in de streek
Hoe hoger we reden, hoe meer sneeuw er was, zo bleek

 De Hauptman ging met ons tot aan het witte kruis
Keek even rond en rechts naar onder en zei kort : “niet pluis”
Het pad naar onder was volgens hem te steil en te glad
Rechtsomkeer dus, al zaten we even verder ook bijna op ons gat

 Na de ietwat lastige start ging alles echter heel vlot
En was het winters avontuurlijk wandelen geworden tot één groot genot
Ver kijken naar besneeuwde toppen of diep wandelen langs de Fockebach
Als opener kon dit tellen, tijdens de voormiddag van de vrijdag

 ’s Middags reed Etienne ons weer terug naar het hotel – alweer aan tafel
Deze keer kregen we Eintopf mit Würstchen voor onze snafel
Dat zou na de middag nog één en ander geven, daar hoog boven de Wied
Iemand zei : “we zouden een gekleurd wolkje moeten zien als er iemand ene liet”

 Klimmen vanuit het Wiedtal met een volle maag en sputterende darmen
Iedereen kon zich na het middagmalen weer gauw opwarmen
Eerst het plaatselijke Krankenhaus met daar rond de herten en de schapen
Al leken die op het roepen van Peter alleen maar verder te willen slapen

 Daarna weer klimmen met verre zichten en twee reeën die over de sneeuw wegstoven
Verderop, na de zigzag nog eens zes achter mekaar, zo zagen we van hoog boven
Binnenkomen in Waldbreitbach met op de Wied de brandende krans op het water
Iedereen goed gezind en niemand moe, zo kon je horen aan het getater

 Even rond de toog aan de bar, genieten van Weissen oder Schwarzes Bier
Dan weer lekker eten, vom Buffet mit Rotkraut und Poten ohne Erbsen, echt eetplezier
Daarna vroeg onder de wol, want de dag telde toen al heel wat wakkere uren
In de wetenschap dat het weekend toch nog twee dagen zou duren

 Dag twee reden we naar Rengsdorf en zochten we er naar het Butterpfad
De boerinnekes van toen hadden er zeker een zware dobber aan gehad
Voor ons echter was er geen probleem : mooi op rij door het bos naar Strassenhaus
Een eerste dorpje op weg naar Hümmerich voor koffie met taart, zonder saus

 Groot was dan ook de verrassing toen de Führer boudweg kwam te zeggen
Dat ze dadelijk een schotel Fleisch mit Käse voor ons zouden komen neerleggen
Na de middag was het dan flaneren langs de Wied, van Altwied tot Zur Post
Al heeft een ijsplek boven de Wiedufer ons wel wat tijd en schrik gekost

Na het avondeten nog lekker wat nagenieten aan de bar en dan tijdig weer naar bed
Morgen de laatste dag en ’s morgens inpakken, dus de wekker maar wat vroeger gezet
Half zeven : even naar buiten kijken … SNEEUW ! – over naar plan B dan maar
Winters wandelen met avontuur : ok, maar dan liefst wel zónder gevaar

 Nog een laatste goeiedag aan de freundliche Mädchen in ’t hotel en Auf Wiedersehen
Dan naar Bad Hönningen om daar te zien hoe het weiter zou gaan gehen
Hoe dichter we bij de Rijn kwamen, hoe minder sneeuw er bleek te sein
Dan toch maar kiezen voor de Steig in plaats van te wandelen langs de Rhein

 Schloss Arienfels, hoog boven de luie bochten van de Rijn : maar goed dat we dit kozen
Over de Rheinsteig dan, waar we voor de groepsfoto even konden verpozen
Ariendorf met de leuke vakwerkhuisjes en Leubsdorf met de hoge kerk
Sneeuw en kou hielden de mensen binnen, doch wij gingen verder met ons werk

 In Linz vonden we de dubbeldekker op de parking vlakbij de poort van het stadje
En daar kregen voor de derde en laatste keer weer een aperitiefnatje
Das Mittagmal kregen we in Burg Linz, in de onwaarschijnlijk mooie Rittersaal
Fleisch, Wurst und Käse mit dunkel Brot : heerlijk, zo vonden we allemaal

 Het leven is durven, dus besliste Herr Broos om toch naar Erpeler Ley te stappen
Eerst even langs de Rijn, dan, vanuit Kasbach over de trappen
Hijgen, zwoegen, steeds maar hoger, tot aan het kruis midden een sneeuwveld
We zijn er bijna, doch de top ligt daar aan die eenzame boom, zo werd gemeld

 En dan kwam de beloning : een winters ver zicht over Vadertje Rijn
Wat kan het leven voor iemand die houdt van winters wandelen toch eenvoudig zijn
Aan de overzijde van de naakte vlakte boven op de Ley stond het kruis
En beneden lag Erpel, de laatste halte voor de weg terug naar huis

 Eindelijk kregen we koffie en taart – de voorzitter had het ons al drie dagen beloofd
En ja, we hadden er ons eigenlijk hard genoeg voor uitgesloofd
Dan alles nog even overgieten met een laatste Hefenweisse of brandewijn
Met het besef dat we even later weer op weg naar huis zouden zijn

 Drie dagen Winters Avontuurlijk Wandelen : drie dagen die té snel voorbij zijn gegaan
Zo is het in het leven altijd : mooie zaken zijn altijd weer te vlug gedaan
Het was fijn om jullie over ijs en sneeuw, over berg en dal te mogen begeleiden
En wie weet kan ik jullie volgend jaar weer met een nieuw WAW-weekend verblijden

  Eddy

[ terug ]