Lentefeest 2009 : veel en schoon volk …

[ Wandeltrofeeën ][ Foto's feest ]

Ook dit jaar weer was de laatste zaterdag van maart de dag van ons jaarlijkse ledenfeest.  De inschrijvingen liepen weer als een trein en met een bang hartje wachtten we af of we iedereen een plekje zouden kunnen geven.  De teller stopte uiteindelijk op 277, zodat we nog net enkele plaatsen op overschot hadden.  Dit jaar zouden we voor het eerst een feestavond geven zonder de vertrouwde kookploeg rond Anni.  Zij kwam vorig jaar onverwacht te overlijden, zodat we op zoek moesten naar een andere chef-kok. Die vonden we in Halen, waar we Traiteur Nico konden strikken om tijdens ons Lentefeest te koken.  Terwijl Nico in zijn kookstudio alles in gereedheid bracht voor het feestmaal, werd de anders zo kale en stugge parochiezaal omgetoverd tot een warme, gezellige ruimte.  De tafels werden kleurig gedrapeerd, er werden keurige bloemenvaasjes in lijn geplaatst en aan het podium werd de tafel met de prijzen en bloemen voor de gehuldigden klaar gezet.  De 600 (!) wijnglazen waren al van daags voordien gespoeld en opgepoetst, zodat we eigenlijk al tegen de middag klaar waren met onze voorbereidingen.  In de keuken schikte Sigrid, Nico’s echtgenote, de verse slablaadjes en andere groentjes op het bordje dat straks zou dienen als voorgerecht.  Tegen half zeven gingen de deuren van de zaal open.  Gelukkig was het buiten lekker, droog weer, want tegen dan stonden er al heel wat feestvierders vol ongeduld te wachten op de opening van de zaal.  Natuurlijk, dit was de voorbode die als opdracht had meegekregen om “plaats te houden” voor hun nakomende vrienden.  Tegen zeven uur zat de zaal al aardig vol en iets over half acht kon de feestavond starten met de traditionele speech.

Na deze inleiding werd de nieuwe kookploeg van Traiteur Nico voorgesteld.  Die zorgde voor een uitgelezen feestmaal met als voorgerecht een frisse Salade Nicoise, gevolgd door een warm hoofdgerecht, waarbij de feestvierders de keuze hadden tussen Alsaka Pollak (een zeer fijne vissoort) met daarbij een exquise preisaus, of een stukje kalkoen met een verse champignonsaus.  Verder waren er nog warme groentjes, kroketjes, Pommes Duchesses en gekookte natuuraardappeltjes met peterseliesnippers.  Voor de buffetten werden lange rijen gevormd van wandelaars die voor één keer eens niet in hun gebruikelijke clubkleding waren gehuld.  De dames kochten zich een fleurig lente-ensemble, terwijl de heren eveneens hun nieuwste hemd, das of pak konden showen.  De wijnglazen werden gevuld zodat iedereen kon gaan genieten van wat er voor hen werd klaargemaakt.  Vooral na het warme hoofdgerecht waren de reacties bijzonder gunstig.  “We waren al wat gewoon, maar dit overtreft toch alles !”, vatte iemand kort samen wat nogal wat clubleden ons toevertrouwden wanneer ze langs onze tafel schoven, op weg naar het warme buffet. 

Nadat wie nog een gaatje vond een tweede keer zijn bord kon laten vullen, bouwden we een pauze in.  Hilariteit alom wanneer vanuit een hoek van de zaal een als Marokkaan vermomd iemand zich een weg naar voor baant.  Blijkt dat dit Ali Men Tatie is.  In een stortvloed van “Immigranten-Limburgs” schertst Ali met enkele van onze typisch Belgische politieke en sociale toestanden.  Twintig minuten lang is het lachen geblazen met dit typetje.  Hij slaagt erin om, zonder ook maar één keer vulgair of platvloers te worden, ons een spiegel voor te houden waarin we kunnen zien hoe wij tegenover migranten staan en hoe zij zich voelen in ons gastland.  Na dit zeer gesmaakte optreden was het tijd voor een volgend vast item van het Lentefeest : de huldiging van de verdienstelijke wandelaars en de ereleden.

Daarna was het stilaan tijd geworden voor het dessert : een bordje lekker, versgedraaid ijs met al even versgesneden fruit erbij en voor de échte fijnproevers was er nog een pannenkoekje bij.  Onnodig te zeggen dat ook dit zich liet smaken.  Om af te sluiten kregen we nog een lekkere tas koffie met daarbij een stukje taart, dat voor één keer eens niet van “de Guud” kwam.  Om de avond af te sluiten kregen we nog een optreden van Roger Schepers, een gevierd entertainer uit Meeuwen-Gruitrode.  Bleek dat die net op de dag van ons Lentefeest 25 jaar was getrouwd.  Ook nu weer was het lachen geblazen en genoten we van de fratsen van deze meester-tonprater.

Na nog een laatste glas wijn en nadat we de klok een uurtje naar voren draaiden, zetten we een punt achter een erg geslaagd Lente-clubfeest.

Eddy