8-9 augustus 2014

Ondanks zondvloed bij de start halen 16 WP’ers de finish ! !

[ Foto's van onze leden in Bornem ]

Liefst vijf straffe madammen, lid van onze wandelclub, haalden dit jaar de eindstreep en ook voor elf heren wachtten er bij aankomst een peperkoek en een miniflesje Duvel als beloning voor een toch wel erg grootse prestatie.  Deze 45ste editie van de meest bekende wandelorganisatie van ons land zal de geschiedenis in gaan als een erg memorabele tocht.  Nooit eerder immers moest iédereen aan de start eerst twintig minuten lang onder de douche ! Kletsnat en met doorweekte voeten beginnen aan de 100 km Dodentocht : niet meteen de meest ideale omstandigheden.  Die omstandigheden waren ook al niet ideaal op de trein, op weg naar Bornem.  Van Diest tot Leuven ging het allemaal goed.  Mooi om zien hoe in de wachtzaal van het station van Diest de bijna voltallige ploeg van Wandelend Paal, in de speciale WP-DoTo-T-shirt, maar wat graag op de foto wil.  In Leuven moeten we overstappen op de trein richting Sint Niklaas. Op het perron merk je zo wie ook naar Bornem zal sporen.  Gepakt en gezakt staan jong en oud, ervaren en onervaren, door mekaar.  Dan komt er een treintje het station binnen gebold.  Hooguit vier stelletjes zijn er voorzien en dat terwijl de NMBS reeds jaren weet dat deze trein de navelstreng vormt waarmee de Dodentochters vanuit Vlaams-Brabant en Limburg verbonden zijn met Bornem.  In Leuven wurmen de wandelaars en de vaste gebruikers zich in de tropisch hete treinwagons.  Eens we aan het rijden zijn excuseert een wel erg vriendelijk treinbestuurster zich bij de reizigers. Daags voordien werd er vandalisme gepleegd in de trein en om die reden werd de trein vandaag ingekort.  Begrijpelijk.  Even verder redeneren : heeft de NMBS dan nergens wat treinbakken in reserve staan.  Onbegrijpelijk.  Zeker omdat er in Mechelen nog eens zoveel stappers mee willen. Voor sommigen lukt dat. Anderen blijven beduusd achter en wachten op de volgende trein die hen een half uur later naar Bornem zal brengen.  Als het lukt, is het met de trein altijd een beetje reizen…

Kadee Bornem hoopte ergens om met deze 45ste editie de kaap van de 12 000 deelnemers te ronden.  De weersvoorspellingen weerhielden echter de gelegenheidsdeelnemers en zo stokte de teller op 11 861, wat toch alweer een record bleek te zijn.  Bornem, anders een rustig Antwerps provinciestadje, verstopt in een oksel van de breed meanderende Schelde, wordt op die tweede vrijdag van augustus overrompeld door duizenden wandelaars en hun “volgers”.  Echtgenoten, lieven, vrienden en vriendinnen, ooms, tantes, neven, nichten… iedereen wil er bij zijn om hun poulain aan te komen moedigen.  De horecazaken draaien dan ook op volle toeren.  Voor de Bornem-nieuwelingen is het makkelijk om te zien waar ze heen moeten : laat je gewoon met de massa meedrijven en je komt via de “bagage” aan de “start”.  De bagagestand zou dit jaar wel eens van heel groot belang kunnen zijn.  Voor ’s avonds en ’s nachts wordt regen en zelfs onweer voorspeld. Straks, in de Palm-brouwerij van kleren kunnen wisselen lijkt wel een must.  Een lange rij computergestuurde helpers checken de bagage in, plakken een nummer op je startbadge en gooien de bagage in één van de klaarstaande rekken.  Die worden dan naar de Palm gereden en daar rij na rij uitgestald.  De rij wachtenden vóór de startlijn lijkt dit jaar nóg langer te zijn.  Liggend, zittend, staand, hangend… doodt iedereen de lange tijd van wachten vooraleer je om negen uur op pad mag.  De plaatselijke burgemeester spreekt de sportievelingen toe en dankt meteen Kadee Bornem (de organisator) voor de onbetaalbare promotie die de Dodentocht betekent voor Bornem.  De voorzitter van het organisatiecomité dankt zijn 1 300 (!) vrijwilligers die nodig zijn om de Dodentocht tot een goed einde te brengen.  En dan is het woord voor Sabine Hagedoren.  Ook zij wenst de bijna 12 000 stappers het beste toe, al zal dat met het weer dat ze klaar heeft, niet echt makkelijk worden.  Voor ’s nachts belooft ze buien, mét onweer. Pas tegen de ochtend zou het gaan beteren en voor de zaterdag zou het dan mooi worden.  De laatste minuten tikken weg. Van thuis uit komen berichten over een heuse zondvloed.  Het Hageland wordt weer maar eens overspoeld.  In Bornem blijft het alsnog droog, al wordt de kleur van de wolk achter de rug van de wachtende deelnemers wel steeds dreigender.  Net voor negen uur gaan de eerste regenjasjes aan en worden de paraplu’s opengevouwen.  En dan, eindelijk, kunnen we op stap.

Schuifel, schuifel, meter voor meter naderen we de scanningszone.  Iedere deelnemer heeft een badge om de nek gekregen en wordt zo onderweg, op de diverse controlepunten, gescand.  Die tijden worden doorgegeven naar de centrale computer, die dan weer kan geraadpleegd worden door de thuisblijvers.  Zo kunnen zij hun stapper perfect volgen.  En dan gebeurt het ! Van het ene ogenblik op het andere gaan de hemelsluizen wagenwijd open en giet het water.  Erger nog, het is alsof er van bovenaf met hele emmers water wordt naar beneden gekieperd.  Het water zoekt zich centimeters hoog een weg door de straten van Bornem, straten waardoor op dat ogenblik bijna 12 000 stappers hun weg zoeken naar het eindpunt van hun 100 km-tocht.  De voeten zompen bij iedere stap enkeldiep in het water.  De toeschouwers achter de nadarhekken buigen ver vooruit om tussen de voorbij schuifelende massa hun “lijder” te zien.  Baleinen van paraplu’s die ze boven zich houden vormen gevaarlijke wapens voor de stappers.  Twintig minuten lang duurt de wolkbreuk. Pas dan wordt het rustig.  Iedereen is tegen dan compleet doorweekt.  Schoenen, met GoreTex of zonder, soppen van het water.  Gelukkig blijft de temperatuur zalig zacht en droogt de bovenste laag van de kleding snel weer wat op. 

De lus rond Bornem levert traditioneel nogal wat ambiance op.  Na de stortbui vonden de buurtschappen toch nog voldoende tijd en moed om hun tuindisco’s weer op te stellen.  Al van ver hoor je dan een mengelmoes van house, R&B en Hollandse schlagers.  Wel mooi om zien hoe de Bornemse gemeenschap de doortocht van de Dodentocht nu reeds zovele jaren lang is gaan zien als hét straatfeest van het jaar.  Ontelbaar zijn dan ook de aanmoedigingen, sommige gemeend “allee komaan eh mennekes, goeie moed !”, andere meer ludiek “allee komaan eh mennekes, nog efkes !”.  De regen zette de donkere dreef, net voor de tweede passage door Bornem, zo goed als helemaal onder water.  Nu ja, de voeten zijn toch nat …

In Bornem zijn er beduidend minder enthousiastelingen om de stappers bij de tweede passage toe te juichen dan anders.  De zondvloed van eerder op de avond heeft wellicht heel wat toeschouwers thuis voor de buis gehouden.  Bij Friesland krijgen we een sportdrankje en een rijsttaartje. En dan gaan we de nacht in.  Langs de boorden van de Schelde zien we de lichtjes van Rupelmonde. Een fletse maan hult zich in natte wolkensluiers.  In Ruisbroek, na goed dertig km, is er eindelijk wat zitgelegenheid en kan de schade aan de voeten worden geïnspecteerd.  In ons dialect hebben we daar een erg plastisch woord voor : versebbeld.  De onderkant van de voeten heeft een onnatuurlijk kleur, die eerder doet denken aan die van een pasgeboren baby.  Dikke “broebels” tekenen het oppervlak en waar de wrijving het meest intens is, vormen zich rode vlekken.  De Rode Kruisstand wordt overrompeld en hier, in Ruisbroek, zien een flink aantal starters het niet langer meer zitten.  Met de bezemwagen worden zij weer naar Bornem gebracht.

De nacht blijft zacht en ergens tijdens de donkerste uren gaat het weer regenen. Eerst lichtjes, dan weer wat harder.  Een wat irritante vorm van neerslag.  “Doe ik mijn regenjasje nu aan of   niet ?”.   Vast staat dat je er sowieso nat van wordt.  Zo gaat het nog wel een tijdje door, tot de wind er zich dan mee gaat bemoeien. Rond de tijd dat de nacht plaats moet maken voor de dag, gaat het waaien en zakt de temperatuur ook wat.  De wolken worden uit mekaar geblazen en er komen zowaar enkele flardjes zon aan gewapperd. Ondertussen zijn we halfweg.  In de Palm-brouwerij wordt van kleding gewisseld. Eindelijk kunnen de natte spullen uit en vervangen worden door droge.  Vooral voor de voeten is dit een weldaad.  De Palm vormt echter voor velen het eindpunt.  De stortbui bij de start en de aanhoudende regen van de uren erna, zorgen voor zoveel ongemakken dat verder stappen niet langer kan.  De knie bezorgde onze Kevin Luyten zoveel last, dat  hij in de brouwerij noodgedwongen moest opgeven. 

Wie echter de Palm is gepasseerd, krijgt vleugels.  In het hoofd wordt dan immers de knop omgedraaid : van dan af tel je de km niet meer op, maar mag je aftellen.  Lichamelijke ongemakken worden verdoezeld door de blijvende aanmaak van adrenaline.  Buggenhout, Opdorp, Lippelo … iedere keer weer een stuk dichter.  In Puurs spelen de organisatoren je danig met de voeten door je zowat het hele centrum door de sturen alvorens je eindelijk aan de sporthal bent.  Volgt dan nog Oppuurs.  Ook daar ligt nog een ambetant stukje verstopt tussen de maisvelden.  En dan kom  je in Sint Amands.  Voor de habitués betekent dit het begin van de blijde intrede.  Wie hier geraakt, doet er ook die laatste tien km nog bij.  Lastige tien km.  Je  moet immers die verdomde Scheldedijk weer op.   Een erg nijdig schuin vlak geeft je toegang tot het asfaltlint dat je langs schilderachtige plekjes als Sint Amands en Mariekerke brengt.  Of er veel DoTo’ers zijn die daar oog voor hebben, valt zeer te betwijfelen.  Branst dan, de trap naar de laatste halte af en weer op. Pijnlijk voor de stramme kuitspieren.  Van Branst naar Bornem dienden de organisatoren een stukje om te leggen, wegens wegenwerken.  Een best wel genietbaar stukje wandelen door het groen.  En dan kom je in Bornem.  In de verkeersvrije straten hebben de kinderen hun fantasie kunnen botvieren.  Met veelkleurig krijt schreven ze het ganse wegdek vol aanmoedigingen.  Langs de kant zitten de toeschouwers die telkens wanneer een deelnemer langskomt enthousiast de handen op mekaar klappen.  “Proficiat !”.  Het voelt als wonderolie.  Alle pijn valt nu weg.  De licht hellende bocht langs het klooster doet nog even zeer, maar dan wandel je links de Boomstraat in.  Vijfhonderd meter lang genieten.  Tussen hagen van toeschouwers maak je de laatste bocht en dan is het over.  De Dodentocht zit erop.  Voor heel wat DoTo’ers is het nu al aftellen naar de volgende, anderen foeteren “ en nu nooit meer !”.  Toch is het bewezen dat hierover daags nadien al meer genuanceerd wordt gesproken.  Wellicht zijn ook zij er dus volgend jaar toch weer bij, voor de 46ste Dodentocht.

Een gemeende proficiat aan de zestien laureaten :

Fien Poelmans : “Fien” is stilaan een begrip geworden in het langeafstandswereldje. Pas heel laat besliste ze om ook dit jaar weer mee te doen.  Bijter als ze is lukte ze ook deze vijfde keer in haar opdracht.  Overtuigend klonk haar “nu nooit meer” niet, na aankomst.  Volgend jaar samen met “ons Sylvia” !?

Wendy Beutels : Wendy ging al eens diep tijdens haar 80 km lange voorbereidingstocht (zie vorige WW’tjes).  Met de Dodentocht verlegde ze haar grenzen, al kostte het haar bloed, zweet en … tranen.  Met terechte trots mag zij terugblikken op haar eerste DoTo-trofee.

Kristel Vanden Eynde : ook dit jaar stond de kleindochter van vroeger Wandelend Paal-icoon Fons VDE aan de start van de Dodentocht en ook nu weer haalde ze het einde.  Na deze kletsnatte editie is Kristel even uitgekeken op de Bornemse 100. 

Peter Sannen : Peter behoort stilaan ook tot de routiniers.  De wandelgenen erfde hij van pa Martin.  Ook dit jaar maakte Peter zijn Dodentocht rond, al zorgde de zondvloed voor wat blaren die onderweg om verzorging vroegen.

Jolan Dupont : arts in wording Jolan, een clublid uit het verre Heist Op Den Berg, lukte nu al voor de zesde keer op rij in zijn opzet, al had hij deze keer niet echt veel overschot.  Belangrijkste is echter dat hij binnen de toegestane tijdslimiet rond geraakte.

Eric en Rosette Mertens-Meelberghs : wat een glunderende gezichten bij het overschrijden van de streep, na een feilloze eerste Dodentocht ! Goed voorbereid als ze waren bleek hun maidentrip beter te zijn meegevallen dan verwacht.  Beiden kijken nu al uit naar DoTo 2015.

Willy Bollen : de revelatie van deze editie.  Willy bouwde zijn wandelloopbaan wat af en richtte, na zijn pensionering, zijn pijlen op zijn nieuwe “sport”, petanquen. Zijn late beslissing tot deelname deed nogal wat wenkbrauwen fronsen, doch Willy sloeg iedereen met verstom-ming door al om drie uur rond te zijn.  Goede wijn wordt ook alleen maar beter met de jaren.

Richard Camps : na een moeilijk jaar nam Richard de beslissing om toch deel te nemen.  Moedig van hem.  Ook dit jaar slaagde Richard in zijn opzet.  Alle respect !

Gert Broos : Gert speelde tijdens zijn vijfde deelname als gangmaker voor drie van zijn Diestse kameraden.  Twee van hen kwamen samen met hem over de lijn.  De derde, geveld door blaren, deed er goed twee en een half uur langer over.  Missie alweer geslaagd voor de onze oudste zoon.

Guido Carmans : Guido komt richting meet gewandeld alsof hij net terug is van een tochtje rond de Paalse Plas.  Een routinier die steeds in zijn eigen tempo de km wegmaalt.

Helene Fischer : een eervolle vermelding ook voor Helene.  Zij werd in Zwitserland geboren en volgde haar man als dokter tot in Beverlo, waar hij nu huisarts is.  Zij overschreed de eindstreep om 17.38 uur en zette zo een puike prestatie neer. 

Michel Coosemans, Marcel Sleurs en Raymond Verboven : de drie musketiers die van een té lange pitstop van de voorzitter gebruik maakten om er alleen van onder te muizen.  Het tweede schuifje van 50 km maalden zij af als was het een ploegentijdrit.  Prachtig resultaat en enorm veel respect voor deze globale prestatie, al kijkt Marcel nu reeds uit naar een ietwat rustigere editie 2015, waarbij hij vooral aan “genieten” zal denken.

Eddy Broos : “Nu is het absoluut de laatste keer …”, zo maakte ik mezelf een halve dag wijs, toen ik moederziel alleen de laatste 50 km afhaspelde tussen Palm en Bornem.  Maar dan stap je de Boomstraat in en dan weet je dat je met 19 deelnames moét doorgaan naar die 20ste.  Dus ja, volgend jaar ben ook ik er weer bij !

Eddy

Was jij er ook bij ?  Stuur dan een mailtje (eddy.broos@skynet.be) en in de volgende Wandelweetjes krijg ook jij een welverdiende eervolle vermelding !