WAW-weekend in het Saarland
Merzig : 6, 7, 8 maart 2015


Voor tweede jaar op rij :
 eerste écht lenteweekend valt samen met WAW-weekend !

Geluk krijg je niet zomaar, maar moet je afdwingen … Laat één ding duidelijk zijn : het weer tijdens ons WAW-weekend kregen we zomaar cadeau, daar hebben we dus niets moeten voor doen.  Net als vorig jaar viel ons wandelweekend samen met het eerste weekend waarin de lente zich liet voelen.  ’s Morgens zorgde de nachtelijke vorst nog voor een berijpt landschap, maar eens de zon aan haar opwarmingsronde begon, steeg het kwik en klom de thermometer op zondag zelfs tot net boven de 15°.  Het was dan ook heerlijk wandelen, daar in het Saarland.  Voor velen was dit een nog maagdelijk, onbekend wandelgebied.  Na ons driedaags bezoek ben ik ervan overtuigd dat er van onze Paalse wandelaars nog wel een aantal een tweede keer zullen afzakken naar de vallei van de grootste bijrivier van de Moezel.  

Het was inderdaad mooi wandelen over de Saarlander Traumschleifen (droomlussen).  Verre zichten, dichte bossen, de drie windmolens aan de rand van het Bietzinger Wald, een heus kruis bovenop de Litermont, klimmen over rotsen op het Felsenpfad, het prachtige Saarpanorama met de bocht van 180° (Saarschleife) en op zondag de afzink naar het schilderachtig mooie Saarburg, tussen de wijngaarden door : stuk voor stuk mooie herinneringen aan een erg geslaagd weekend.  

Naar goede gewoonte zette ik op de terugweg de herinneringen, die dan nog erg vers in het geheugen zitten, op rijm.  Als je dit leest, krijg je, als thuisblijver of als WAW-weekend-ganger, een beeld van hoe het was op ons Saarlandweekend.  We gaan het geluk nu niet langer tarten en schuiven volgend jaar ons weekend op naar het eerste weekend van april (1 tot en met 3 april 2016).  Tegen dan heeft de lente de eerste bloesems al doen ontluiken, bloeien er narcissen in de perkjes en heeft de zon nog wat meer aan kracht gewonnen.  We houden dan wel de naam WAW-weekend aan, doch we wijken dus uit naar de lente.  Bestemming wordt volgend jaar de Moezelvallei.  In het toeristisch erg gekende Cochem vonden we onderdak voor onze grote WAW-bende in Moselromantik Hotel Panorama, vlakbij de oever van de rivier.  Nu al vastleggen in de agenda en uitkijken naar de inschrijvingsavond, ergens in oktober of november !


Het gedicht !

Het was weer vroeg opstaan, vorige vrijdag daar in Paal
Keurig op tijd waren we echter weer allemaal
Klaar voor een weekend lang stappen in het nog onbekende Saarland
In het 3-sterren Hotel Römer waren we de volgende dagen klant  

Koud, parelende sterren en een heldere, volle maan
Ideale omstandigheden wachtten er ons om op weekend te gaan
Rustig knaagde Etienne met zijn dubbeldekker de kilometers weg
Tot Luxemburg ging alles goed – toen begon echter de pech

 Een ongeval zorgde er voor “Zwölf Kilometer Stau”
We vorderden nog wel, maar het was slechts heel flauw
De minuten tikten weg en zo ook de rijtijd van Etienne
Al bleef hij achter het stuur van het Demerstee-vlaggenschip toch nog wel erg zen

Drie kwartier later dat voorzien en met nog net twee minuten tegoed
Zetten we na vier uur in Merzig aan de grond onze voet
Van de bus, via het toilet, aan tafel voor het Frühstücksbuffet
Alle zorgen van onderweg weer weg – van nu af alleen nog maar pret

 De Luxemburgse file noopte ons al direct over te schakelen naar Plan B
Van aan de drie windmolens gingen we op pad – iedereen volgde gedwee
Leeuweriken kwamen ons boven de velden kwetterend begroeten
En in het bos behoedden een plankenpad ons voor natte voeten

 Zompig werd het pas echt aan de rand van de Orchideeënwiese
Maar we moesten verder, we hadden niet te kiezen
In het Fiescherberghaus wachtte immers ons eerste “lichte” middagmaal
Kartoffelsalat met Schweinenfleisch : we lustten het – bijna – allemáál

 Het weer was zó aangenaam dat we beslisten om tot het hotel te stappen
Een deel reed met de bus tot Merzig en had daar nog tijd om wat te klappen
Eens de anderen in het hotel kwamen binnen druppelen
Kon ieder naar zijn kamer om daar fluks onder de douche te huppelen

 Het avondeten kregen we onder de vorm van een buffet
De tafels stonden mooi gelijnd en er was voor ieder een zitje klaar gezet
We genoten van de lekkere, stevige Duitse kost
En dan naar bed … ook zij die hadden “gebrost” !

 Dag één gleed met een vrieskoude nacht over naar nummer twee
Vroeg opstaan en dan naar Scheiden – iedereen was weer mee
De Duivelsrots ontlokte de voorzitter een oerkreet
Voor sommigen kostte het overwinnen van deze rots al heel wat zweet

 Stapstenen te diep in de beek : gelukkig sterke helpende handen gereed
Wat verder gevallen bomen die je met een omwegje vermeed
Restsneeuw tussen de dennen – de winter was nog niet lang dood
Bij een vijver : “Schollekes !” … het was weer Mia die de borrels ingoot

 Dan naar Orscholz, naar het Cloef Atrium, een prachtig gebouw
Wij zouden er eten in de zaal naast die die klaarstond voor een trouw
Heerlijk fris bordje sla, super lekkere Spätzle en wat van ’t zwijn
Wat kan het leven van een WAW-wandelaar toch heerlijk zijn

 Op naar de Saarschleife dan, met zicht op de bocht in de vorm van een “ U “
Een mooi pad er naartoe, langs struise vogels tot aan … een bareel : wat nu !?
Wij zijn geen “Cloef”-kappers en zoeken de weg naar het beroemde uitzichtpunt
Een prachtig zicht naar onder, op de Saar, was ons daar gegund
Met nog maar 3,5 km op de teller weer naar de bus ?
Nee hoor ! We dalen te voet af naar Mettlach, een 6,5 km lange klus

“Altijd bergaf”, het eeuwige devies van onze Wanderhauptman
Bleek ook nu weer iets dat je best NOOIT geloven kan
Stekelige bulten met hobbelige stenen vonden we op ons pad
Doch, we haalden het en tegen kwart over vijf was iedereen blij dat hij weer in de bus zat

  44 km over Saarlandwegen : vergden ze hun tol ?
Duidelijk niet, want ook op zondag zat de refter vóór half acht weer vol
Sommigen kozen toch liever voor een halve dag rust
De meerderheid hun wandelhonger bleek echter nog lang niet geblust

 Op naar Nalbach voor een prachtig pad rond de Litermont
Heerlijk stappen, stroefen door de beukenblaren, oh zo gezond
De Piesbach, met de plankjes er langs, was een tijdje onze gezel
Klimmen en dalen tussen stoere beuken, al was het nooit echt fel

 Keurig op tijd, tegen iets over de middag, weer aan de bus
Dan terug naar Hotel Römer, om van een Eintopf te genieten dus
Lange Knackwürste met een stevig velleke er rond
Daarbij een flink bord erwtensoep : weeral goed voor een extra pond

 Tot slot nog langs de luie bochten van de Saar naar Schoden
Daar werd ons na het dorp een mooi zicht op de rivier geboden
Naar Ayl dan, hoog tussen de knoestig kale wijnstokken
Bergop werd bij tijd en wijle al eens flink doorgetrokken

 Reden hiervoor was dat we tegen vier uur in Saarburg werden verwacht
Door een Italiaan met een westerntronie, die slechts sporadisch lacht
De eerste lentezondag sloeg als een tsunami over zijn zaak
Dus liep het na de Kaffee und Kuchen met de bediening “etwas” spaak

 Vergeven, met de mantel der liefde toedekken, zullen we hem doen
Al keken diegenen die niet met drank werden bediend toch maar wat groen
Begrijpelijk, maar we onthouden alleen het goede van deze drie dagen
Zoals het feit dat we over het weer zeker niet mochten klagen

 Het was fijn om jullie weer dit wandelweekend aan te mogen bieden
Van nu af kunnen we naar een bestemming voor 2016 beginnen te spieden
Het was weer een toffe groep waarin elkeen zijn plekje kon vinden
Wat leidde tot een hechte bende van 84 goedgezinden

 Vanaf morgen eten we weer thuis en alleen nog maar dieet
Al staat binnenkort op ’t Feest van de club de tafel weeral gereed
We zien mekaar binnenkort op onze tocht van Sint Baaf
Blijf wie je bent : gezond, sportief en … braaf !

Eddy


[ terug ]