WAW-weekend aan de Moezel :
nóg beter doen wordt wel héél moeilijk …

Cochem : 8, 9, 10 april 2016

Het was wat bang afwachten, want de weersvoorspellingen waren niet echt super.  Doch, toen we op vrijdag 8 april in alle vroegte richting Moezel reden, werd er dan toch vrij goed weer verwacht voor ons weekend.  Het weer dat we kregen overtrof echter alle verwachtingen.  Drie dagen lang kregen we zon met daarbij nog wandelvriendelijke temperaturen.  Velen liepen voor het eerst dit jaar in T-shirt en korte broek.  En dan was er nog het hotel … Moselromantik Hotel Panorama in Sehl, op een tweetal km van het toeristische hart van Cochem.  We genoten er twee keer van een erg uitgebreid en tot in de puntjes verzorgd ontbijtbuffet (op zondag zelfs met een glaasje Sekt erbij !) en ook het avondmaal was bijzonder lekker.  Eveneens super was het ontbijt dat we in buffetvorm kregen aangeboden in Gasthof Traube in Ernst, waar we onze eerste wandeldag startten.  Tegen de middag had de kok daar voor ons een dikke maaltijdsoep klaargemaakt met daarbij twee soorten heerlijke Duitse worst.  Stevige kost.  Bleek nodig te zijn, want na de middag stond er nog een stevige klimtocht op het programma.  De spaghetti in Hotel Noss, opgediend in het panoramisch restaurant met zicht op de Moezel, bleek bij iedereen erg in de smaak te vallen.  Op dag drie dan nog eens een erwtensoep in Bikershotel Post en tot slot een pracht van een Kuchenbuffet in het super chique Hotel Brixiade.  Vanuit de zonovergoten oranjerie zagen we de Moezelcruisers voorbij varen en konden we nog net voor ons vertrek zien hoe Tom Boonen een wiel te kort kwam om absoluut recordhouder te worden in Parijs-Roubaix.  

Wandelen aan de Moezel bleek toch wel wat krachten te vergen.  Met 400 hoogtemeter op vrijdag, 530 op zaterdag en exact 600 op zondag kregen we drie pittige wandeldagen onder de voeten geschoven.  De beloning boven, wanneer we konden uitzien over alweer zo’n prachtig panorama, deed echter al gauw de inspanningen vergeten.  De opkomende lente zorgde ervoor dat er weer wat kleur in de natuur was te zien en aan het uitbundige vogelgejoel kon je horen dat de voortijd nu wel echt was begonnen.  

Het was geen sinecure om met een groep van 81 zo’n driedaagse in goeie banen te leiden.  Gelukkig was er knuffelbeer Michel die steeds bereid was om Groep 2 te begeleiden.  Zij kregen een Light-versie, zodat zij nóg meer tijd hadden om te genieten dan de volgers van “der Hauptman”.  Van de 81 clubleden die mee waren naar Cochem zijn er 62 die aangaven dat ze er volgend jaar eveneens graag zouden bij zijn.  De plekjes op de dubbeldekker zullen dus wellicht allemaal wel worden volgeboekt.  Hou dus zeker de inschrijfdatum in de gaten voor ons WAW-weekend van volgend jaar !  Dan wandelen we vier dagen lang aan de Engelse Zuid-Kust en trekken we één dag door “the City of London”. 

Onderweg naar huis rijmde ik een reisverslagje bij mekaar.  Was je erbij, dan geniet je nog even mee.  Bleef je thuis, dan kan je toch even proeven van al dat moois dat je miste !

Het Cochem gedicht !

Met 81 stonden we al van iets over vijf klaar in Paal
Buiten Romain waren ze er allemaal
Hij moest afzeggen wegens het overlijden van zijn 95-jarige vader
Blijgezind en vol goeie moed vertrokken we dan tegen half zes, altegader

De voorzitter had weer zijn eigenzinnige optimistische visie op het weer
Invloeden van hoge druk zouden zorgen voor een zonnige en lentezachte sfeer
Eens we Luik waren gepasseerd en we door de Ardennen gleden
Was het of we de zon de volgende dagen wel helemaal konden vergeten

Dikke druppen regen spetsten tegen de ruit van de dubbeldekker
De meesten sliepen echter nog, dus er kwam geen gemekker
Eens we over de grens op Duits grondgebied kwamen
Sloeg dan weer de mist en de kou rond de ramen

Aangekomen in Ernst brandde de vroege zon de nevelslierten uit de lucht
En zagen we vanuit Gasthof Traube de Moezel - iedereen opgelucht
We genoten er van een prima ontbijtbuffet en gingen in gesloten formatie op pad
Vanaf de brug in Ernst, waar Etienne ons afgezet had

Door Bruttig en Fankel, tweelingdorpjes langs het water
Gingen we hoog de wijnbergen in en stopte meteen het getater
Vanaf een uitzichtpunt keken we neer op de Krampen van de Moezel en op Beilstein
Het pittoreske plekje waar we straks voor de oversteek van de Moezel moesten zaain

Michel volgde met zijn discipelen de luie bochten van de rivier
De anderen stapten  tussen de druivenstokken over een pad van amper een decimeter of vier
Beneden namen we het veer - met 40 erop riep den Duits "Das Boot is voll"
Eens we de kerk van Ellenz-Poltersdorf voorbij waren, begon alweer de lol

Smal door een bos, in zigzag tegen de helling op en boven fraaie zichten
Je kon de voorzitter moeilijk van een slechte keus betichten
Beneden in Gasthof Traube schepte Omi de soep uit en bracht ze worst
Met een heerlijke kelk Erdinger Weissenbier laafden we onze dorst

Na de middag steil tegen de helling op om uit te komen op Valwiger Berg
De klim was inspannend maar eens boven werd het allemaal minder erg
Verre zichten alweer en vaststellen dat de Moezel nog steeds last had van zijn Krampen
Dan weer erg smal naar beneden, tussen knoestige wijnstokken om ons aan vast te klampen

Met de bus door Cochem, met de burcht hoog op de rots, naar het hotel in Sehl
Met 82 in de lounge van Moselromantik Hotel Panorama was wel even te veel
Daar kregen we de sleutel van de kamer waar we twee nachtjes zouden slapen
Geen vijf minuten later lag het binnenzwembad al vol met sportieve meiden en knapen

In het restaurant was er naast lekker eten ook de positieve drive van Peggy
"Hat es allen gesmäckt ?" und "Noch ein Bierchen für Sie ?"
Toch nog heel even in de bar, want de dag duurde al lang
En morgen weer aan 't ontbijt bij het eerste hanengezang

Zaterdag ligt het Moezeldal vol met grijsfloeren neveldampen
De zon doet al van vroeg haar werk boven de bochtige Krampen
Etienne rijdt ons door mooie landgebieden hoog naar Kloster Maria Martental
Daar vertrekken we - in een sacrale stilte - allemaal

Steil naar beneden, wel 18%, gaan we tot op het verlaten kerkplein
Enkele watergrage dames kijken vragend rond : "Zou hier ergens een WC zijn ?"
Peter laat ons horen dat er aan hem bijna een pastoor is verloren gegaan
Even later vatten we de afdaling naar Cochem langs de Wilden Endert aan

Wat een schitterende tocht langs dat klaterende water, over mosgroene rotsen
Boven ons de zon en voor ons altijd dat heerlijke pad om verder over te hotsen
Helemaal beneden komen we aan de Weissmühle
En zagen we de voorzitter diep in zijne rugzak naar de Mia-flessen vuule

Spaghetti in het panoramarestaruant aan de boorden van de Moezel in Hotel Noss
Daarna op de klim naar het Pinnerkreuz even alle remmen los
Sommigen gingen naar boven met de open bakjes uit de tijd van toen
Andere sportievelingen hadden die kabelbaan helemaal niet vandoen

Met de zon op de bol ging het dan zigzag bergaf naar de Cochemse binnenstad
Waar de tand des tijds duidelijk nog geen vat had op gehad
Keurig vakwerk overal om ons heen en met boven op de berg de Reichsburg die lonkt
De stoere burcht die al sinds vele eeuwen boven Cochem uit pronkt

Nog even een kruisweg meepikken op weg naar het hotel in Sehl
Dan nog wat trappen : vandaag deden we er wel héél veel
Tegen zeven uur dan weer aan tafel voor het laatste avondmaal
En dan de stoelen verschuiven naar de centrale eetzaal

Eric bracht ons een uur lang stemmige gitaarmuziek in de Nederlandse taal
Wat mooi zeg, we kenden de liedjes nog allemaal
Met een Paalse versie van "Aan het strand stil en verlaten" werd er luidkeels afgesloten
En in de bar werd er nog rap een heerlijke laatste Weissen naar binnen gegoten

Zondagmorgen, deze keer zelfs een glaasje sprankelend frisse Sekt bij het ontbijt
Geen Peggy echter, die kreeg vandaag een dagje vrij
Kwart voor negen rijden we weg van Moselromantik Hotel Panorama in Sehl
Er waren er die gerust nog wilden blijven …niet één, maar heel veel

In Pommern meldde de voorzitter dat er een ooievaar op de schouw zat
Een kwekkende ooievaar : dat was iets dat nog niemand tot dan toe gezien had
Bij nader toezien bleek het om een ordinaire wit-zwarte gans te gaan
Eens voorbij de kerk vatten we de Moselsteig met enkele steile trapjes aan

Na vijf minuten klimmen in de zon vlogen de eerste Paalse pullen al uit
En bij de zonnewijzer van Pommern nam bijna iedereen hetzelfde besluit
Wat verderop zou er een pad liggen dat Michel ging volgen richting Klotten
De weg was echter weg, dus dat ging niet zo goed vlotten

De helft van de groep volgde Michel, de andere helft liep achter der Hauptman aan
Zij volgden een dun riviertje door een prachtig gekloven dal tot bovenaan
Waar ze door het dorpje Kail tussen de akkers en weilanden verdwenen
Die er lenterig warm bij lagen, intens door de zon beschenen

Buizerds cirkelden hoog in de lucht - leeuweriken klauwierden rondjes boven de akkers
Verre zichten over groene einders, alleen maar verstoord door witte wiekende windpakkers
Botvinken, distelvinken, de zwartkop, de pimpel- en de koolmees en een lachende specht
Dit leek wel National Geographic, maar dan in d'echt

Hoog boven de Moezel vulde Mia nog een laatste keer de borrel-potjes
De afdaling tot aan de spoorweg in Klotten was vrij technisch maar verliep toch vlotjes
Op het terras van Bikers-Hotel Post stonden de Michel-volgelingen in de handen te klappen
Wat later zaten we met z'n allen aan tafel gezellig bij te kletsen en te grappen

Ondertussen werden de borden rondgedeeld met daarin een stevige erwtensoep
Mét natuurlijk ook weer een knakkende Duitse worst - overal (?) klonk hoera-geroep …
Met het veer in Klotten dan in twee keer naar de overkant van het water
De doortocht van een hoelleboot maakte het voor groep twee wat later

Slinger slinger over een smal pad weer steil omhoog tot op een bredere weg boven
Dan mooi breed wandelen met zicht op Cochem, met onderweg toch nog enkele kloven
Dan kwamen we weer tussen de huizen en namen bergaf nog enkele trappen
Het was daar dat Michel en Raymond besloten al maar door tot in Cond te stappen

De anderen kregen van boven de wijnterrassen nog een fraai zicht op Cochem en het kasteel
In de bergaf werd de inwendige werking van de erwten-Eintopf bij iemand hem bijna te veel
Door de smalle vakwerkhuisstraatjes van Cond met de hagelwitte kerk
Eindigde aan de oever van de Moezel na drie dagen heerlijk stappen het wandelwerk

In hotel Brixiade stond voor ons een heerlijk Kuchenbuffet klaar in de prachtige oranjerie
Velen passeerden dan ook de tafel van de voorzitter met een dikke merci
Drie dagen wandelen en genieten : een pracht van een hotel, heerlijk mooi weer
En een groep van 81 die drie dagen lang zorgde voor een unieke vriendschapssfeer

Jullie waren een fijne groep om te begeleiden en iedereen deed zijn best
En zeg tegen de thuisblijvers maar dat het weer heel goed is gewèst
En next year dan naar de overkant van het Kanaal, walking over the witte klippen
21, 22, 23 en 24 april : data om nu al in je agenda van 2017 aan te stippen

Eddy

[ terug ]